Header image  
kino  
  
 
 
  

qarTuli kino wlebis mixedviT
                                                        2019 2018 2017 2015
2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983
1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1972 1971 1970 1969 1968 1967 1966 1965 1964 1963 1962 1961 1960 1959 1958 1957 1956 1955 1954 1953 1952 1951
1950 1949 1948 1947 1946 1945 1944 1943 1942 1941 1940 1939 1938 1937 1936 1935 1934 1933 1932 1931 1930 1929 1928 1927 1926 1925 1924 1923 1922 1921 1919 1912

ცელქი ბავშვები 2: ოპერაცია მონერიბუსი ფილმი გასარკვევის რომელი წლისაა

ქართული კულტურის ნაწილი. სათავეებს იღებს XX საუკუნის დასაწყისიდან და არსებობის 100 წელზე მეტს მოიცავს. ქართული კინოს დაბადების თარიღად 1908 წელი ითვლება, როცა ვასილ ამაშუკელმა ბაქოში ფილმების გადაღება დაიწყო. დღემდე შემორჩენილი პირველი ფილმია ამაშუკელისვე „აკაკი წერეთლის მოგზაურობა რაჭა-ლეჩხუმში“ (1912), ხოლო პირველი მხატვრული ფილმი - გერმანე გოგიტიძის „ქრისტინე“ (1919).

istoria

pirveli nabijebi

საქართველოს ტერიტორიაზე პირველი კინოჩვენება ძმები ლუმიერების კინემატოგრაფის აპარატით 1896 წლის 16 ნოემბერს გაიმართა. თბილისი სულ რამდენიმე თვით ჩამორჩა პარიზსა და რუსეთის იმპერიის დედაქალაქ სანკტ-პეტერბურგს, სადაც პირველი კინო იმავე წლის მაისს აჩვენეს.

1900 წელს ფოტოგრაფმა დავით დიღმელოვმა ვაჟთან ალექსანდრესთან ერთად მოსკოვიდან თბილისში ჩაიტანა „ლატერნა მაგიკა“ და იმით აწყობდა ჩვენებებს, მალე დიღმელოვებმა შეიძინეს, სინემატოგრაფი ლუმიერების სისტემის საპროექციო აპარატურა შეიძინა და ჯონ მორისის ფსევდონიმით საქართველოს სხვადასხვა მხარეები მოიარეს საკუთარი პროგრამით. ორი წლის შემდეგ დიღმელოვებმა ამავე პროგრამით იმოგზაურეს რუსეთში, აზერბაიჯანში, შუა აზიასა და თურქეთში. 1904 წლისთვის მათი პროგრამა ამოიწურა. ამავე წელს თბილისში, გოლოვინის პროსპექტზე რესტორან „დათვის“ შენობაში გაიხსნა პირველი სტაციონარული კინოთეატრი „ილუზიონი“. 1905 წელს სოფია ივანიცკაიამ, ოდესელმა ბიზნესმენმა, მუშტაიდის ბაღში საზაფხულო კინოთეატრი გახსნა. მანამდე ის ფილმებს სათავადაზნაურო თეატრში (დღევანდელი გრიბოედოვის თეატრი) და ძმები ნიკიტინების ცირკში (ზარია ვოსტოკას რედაქცია) უჩვენებდა. მანვე ფინანსური მხარდაჭერა აღმოუჩინა ალექსანდრე დიღმელოვს კინო ქრონიკების გადასაღებად.

1907 წლისთვის თბილისში აშენდა ახალი კინოთეატრები: „მუზა“, „აპოლო“, „კოლიზეი“, „ლირა“, „მინიონი“, „სინემა-დისკი“ და აშ. მათ ხშირ შემთვევაში პროჟექტორებს ან ელექტრო-თეატრებს უწოდებდნენ. პირველი ელექტრო-თეატრი „აპოლო“ იყო. შემდგომ წლებში კინოთეატრების რიცხვი გაიზარდა. მათი უმრავლესობა განლაგებული იყო მიხაილოვის გამზირზე. გოლოვინზე ერთადერთი კინოთეატრი „არფასტო“ მდებარეობდა დღევანდელი კინოსა და თეატრის ინსტიტუტის შენობაში და მიქაელ არამიანცს ეკუთვნოდა. თბილისში გაიხსნა უცხოური კინოკომპანიების - „პატეს„, „გომონის“, „ამბროზიოს“ „ჩინეზის“ ფილიალებიც. თბილისის ქუჩებში 15 სარეკლამო ბოძი იდგა და მათზე აფიშები იყო გაკრული. 1911-12 წლებში კი ფოთში ვინმე გაბელიას აუშენებია 500 ადგილიანი კინოთეატრი, რომლის წინ დიდი სცენა ჰქონდა მოწყობილი წარმოდგენებისთვის.

ქართული კინოს დაბადების წლად ითვლება 1908 წელი, როდესაც ვასილ ამაშუკელი პირველ ქართულ დოკუმენტურ ფილმებს იღებდა ბაქოში. ეს ფილმები შემორჩენილი არ არის. ბაქოს შემდეგ ამაშუკელმა მოღვაწეობა ქუთაისში გააგრძელა. მან 1912 წელს გადაიღო პირველი ქართული სრულმეტრაჟიანი ფილმი „აკაკი წერეთლის მოგზაურობა რაჭა-ლეჩხუმში“. 1910-იან წლებში ფილმებს იღებდა ოპერატორი ივანე ნაცვლიშვილი. მან, ისევე როგორც ამაშუკელმა, 1915 წელს გადაიღო აკაკი წერეთლის დაკრძალვის კადრები. ეს ფირი 1940 წელს, აკაკის გარდაცვალების 25 წლისთავზე აჩვენეს ფართო საზოგადოებას, მაგრამ შემდეგ დაიკარგა.

1910-იან წლებში ქართული ეროვნული კინემატოგრაფის პოპულარიზებისთვის იღწვოდნენ შალვა დადიანი, გერმანე გოგიტიძე და იოსებ იმედაშვილი. 1911 წელს ერთ-ერთმა ფრანგულმა კინოფირმამ შალვა დადიანს შესთავაზა „ვეფხისტყაოსნის“ ეკრანიზაციისთვის სცენარის დაწერა დადიანმა დაწერა სცენარი, რომელიც კომპანიამ მოიწონა. დადიანს რეჟისორის ასისტენტობა და კონსულტანტობაც უნდა გაეწია, მაგრამ ეს წამოწყება პირველი მსოფლიო ომის გამო ჩაიშალა.

1913 წელს რომანოვების დინასტიის სამასი წლისთავთან დაკავშირებით დრანკოვისა და ტალდკინის კინოკომპანიამ გადაწყვიტა გადაეღო სრულმეტრაჟიანი ფილმი „კავკასიის დაპყრობა“, რომლის რეჟისორებად ლუდვიგ ჩერნი და სიმონ ესაძე დაინიშნენ. ესაძეს დაევალა სცენარის დაწერაც. „კავკასიის დაპყრობა“ იყო მხატვრულ-დოკუმენტური ფილმი, რომელიც მოიცავდა პერიოდს XVIII საუკუნიდან XIX საუკუნის 60-იან წლებამდე. გადაღებები სხვადასხვა ადგილას მიმდინარეობდა, მათ შორის ქსნის ხეობაში, ერისთავების სასახლეში. მასში, სხვა მსახიობებთან ერთდ, მონაწილეობდნენ ქართველი დრამატული მსახიობები ვალერიან გუნია, რომელმაც რამდენიმე როლი შეასრულა, ზაქრო ბერიშვილი, ვლადიმერ გვიშიანი, ასევე ქართველი თავადაზნაურები. ეს იმ დროისთვის ერთ-ერთი ყველაზე მასშტაბური ფილმი იყო, მასში ოცი ათასამდე სპეციალურად გამოწყობილი და გრიმიანი ჯარისკაცი მონაწილეობდა. ფილმს იღებდა ქართველი ოპერატორი ვლადიმერ კერესელიძე. „კავკასიის დაპყრობა“ ეკრანებზე გამოვიდა 1915 წლის ოქტომბერში და მეფის ოჯახის და აუდიტორიის მოწონება დაიმსახურა. დღეს ფილმი დაკარგულად ითვლება.

1915 წელს სიმონ ესაძეს მიეცა კინოფოტოგადაღებების უფლება კავკასიის ფრონტზე. მან გადაიღო ფილმები „არზრუმის დაცემა“, „ტრაპეზუნდის აღება“, „დაპყრობილი თურქული ქალაქები“. ესაძე თან ახლდა მოიერიშე ჯარის ნაწილებს, რომლებიც არზრუმს უტევდნენ და ამავე დროს აწარმოებდა კინოგადაღებას.

1916-1918 წლებში პროდიუსერი გერმანე გოგიტიძე ჩაუდგა სათავეში პირველი ქართული მხატვრული ფილმის, „ქრისტინეს“ გადაღებას ეგნატე ნინოშვილის მოთხრობის მიხედვით. ფილმის გადაღების იდეა მას გაუჩნდა ოზურგეთში, საკუთარ კინოთეატრში ერთ-ერთი იტალიური ფილმის ნახვის შემდეგ. მანვე შეარჩია მოთხრობა „ქრისტინე“. შეაგროვა კინოს გადასაღები ფული, რაშიც ბართლომე კილაძე და ნოე სიხარულიძე დაეხმარნენ. ფილმის რეჟისორად გოგიტიძემ ალექსანდრე წუწუნავა აიყვანა. ფილმი გურიასა და თბილისში იქნა გადაღებული და პრემიერა 1919 წელს გაიმართა.

1916 წელს თბილისში დაფუძნდა „მომხმარებელთა საზოგადოების კავშირი“. 1918 წელს მას „ამიერკავკასიის კოოპერატივთა კავშირი“ ეწოდა. 1919 წლის 27 სექტემბერს კავშირსა და გერმანე გოგიტიძეს შორის გაფორმდა ხელშეკრულება, რომელის მიხედვითაც გოგოტიძეს საქართველოს მასშტაბით კინოჩვენებები უნდა მოეწყო კავშირის დაფინანებით,შემოსავალი კი გაეყოთ. 1918 წელს კინოთეატრ „აპოლოს“ მეპატრონე ვაჭარმა ჰენრიხ გეგელემ კინოლაბორატორია შექმნა, სადაც ალექსანდრე დიღმელოვი მუშაობდა. მას კონტრაქტი ჰოქნდა პავლე პიროვენს კომპანია „ფილმასთან“. „ფილმა“ საქართველოში კინოების გადაღებას გეგმავდა და ამისთვის ბაქოდან რეჟისორი ვლადიმერ ბარსკი ჩამოიყვანა.ბარსკიმ სამი ფილმი გადაიღო, „თავმოკვეთილი გვამი“, „მითხარ, რისთვის?“ და „ცეცხლთაყვანისმცემლები“. ამის შემდეგ, 1920 წელს „ფილმამ“ საქართველო დატოვა.

qarTuli sabavSvo kino

საქართველოს რუსეთის მიერ ოკუპაციის შემდეგ, საბჭოთა ხელისუფლებამ კინოს განსაკუთრებული ყურადღება მიაქცია, როგორც რეკლამისა და პროპაგანდის კარგ საშუალებას. 1921 წლის 11 აპრილს კინოს სექცია გაიხსნა განათლების სახალხო კომისარიატში. ის განთავსდა საჯარო ბიბლიოთეკის შენობის პირველ სართულზე. სექციას გადაეცა „ფილმას“ ქონება და კინოთეატრ „აპოლოს“ უკან მოწყობილი დიღმელოვის ლაბორატორია. მოგვიანებით მოხდა კინოთეატრების ნაციონალიზაციაც. კინოსექციის დირექტორები იყვნენ გერმანე გოგიტიძე და ამო ბეკ - ნაზაროვი. ქართულ კინოწარმოებაში აქტიურად ჩაებნენ რუსეთიდან ჩამოსული რეჟისორები: ივანე პერესტიანი, ამო ბეკ-ნაზაროვი, ვლადიმერ ბარსკი. სასცენარო საქმეებს განაგებდა გრიგოლ რობაქიძე, მან შეადგინა ქართული კლასიკური მწერლობის ეკრანიზაციის გეგმა. სექციის პირველი კინონამუშევარი იყო „ბავშვების გამგზავრენა კოჯორში დასასვენებლად“. პირველი მხატვრული კინოსურათის გადაღება გადაწყდა რევოლუციურ-ისტორიულ თემატიკაზე, კერძოდ არსენა ჯორჯიაშვილზე. ფილმი „არსენა ჯორჯიაშვილი“, რომელიც ივანე პერესტიანმა გადაიღო კომერციულად მომგებიანი აღმოჩნდა. მოგებამ საშუალება მისცა კინოსექციას გაეუმჯობესებინა კინოატელიე, ლაბორატორია და გაეზარდა თანამშრომელთა რიცხვი. მთავარი როლის შემსრულებელ მიხეილ ჭიაურელს კი მაშინდელი ამერიკის და მსოფლიოს კერპს დაგლას ფეირბენქსს ადარებდნენ. პერესტიანმა ქართულ კინოში რევოლუციური თემატიკა შეიტანა. აღსანიშნავია მისი შემდეგი ფილმები „სურამის ციხე“ (1923 წ.) და „წითელი ეშმაკუნები“ (1923 წ.). ეს უკანასკნელი ძალიან წარმატებული და პოპულარული აღმოჩნდა, კრიტიკოსების და მაყურებლის დიდი მოწონება დაიმსახურა მთელი საბჭოთა კავშირის მასშტაბით. ეს იყო პირველი საბჭოთა ფილმი, რომელზეც რეცენზია New York Times-ში დაიბეჭდა. 1925 წელს გამოსულ, ივანე პერესტიანის ფილმში „ტარიელ მკლავაძის მკვლელობის საქმე“ პირველად იყო გამოყენებული ე.წ. ფელშბეკები“.

1922 წელს თბილისში გაიხსნა პირველი კინოსასწავლებელი, რომელშიც უნდა აღეზარდათ მომავალი კინომსახიობები. 1923-1928 წლებში ეს სექცია სააქციო საზოგადოება „სახკინმრეწვად“ ჩამოყალიბდა. ამ გარდაქმნამ ხელი შეუწყო ქართული კინოს ტექნიკური და ფინანსური შესაძლებლობების გაძლიერებას. 1924 წლის მარტში ქართული კინომრეწველობა საბჭოთა კავშირის მასშტაბით მოწინავედ დაასახელეს. 1928 წლისთვის „სახკინმრეწვი“ საბჭოთა კავშირში სიდიდით მესამე კინოფაბრიკა იყო.

1924 წელს სახკინმრეწვში ალექსანდრე წუწუნავა მიიწვიეს. მაყურებელთა მოწონებას იმსახურებდა მისი ფილმები „ვინ არის დამნაშავე?“ (1925 წ.) „ხანუმა“ (1926 წ.) „ჯანყი გურიაში“ (1928 წ.). „ვინ არის დამნაშავე?“ იყო პიესაზე დაფუძნებული პირველი ქათული ფილმი, ხოლო „ხანუმა“ პირველი ქართული კინოკომედია. წუწუნავას ფილმებში მონაწილეობდა პირველი ქართველი კინოვარსკვლავი ნატო ვაჩნაძე. მან პირველი როლი შეასრულა ფილმში „არსენა ყაჩაღი“ (1923). ვაჩნაძე ხიბლავდა აუდიტორიას მიმზიდველობითა და სილამაზით. მისი მონაწილეობა ფილმში იყო გარანტი სტაბილური საკასო შემოსავლებისა.

1924-1929 წლებში ქართულ კინოში მოღვაწეობდა თეატრის რეჟისორი კოტე მარჯანიშვილი. მარჯანიშვილმა პირველმა გადაიღო საბავშვო (გოგი რატიანი“, 1927) და ასევე უცხოურ ლიტერატურულ ნაწარმოებზე დაფუძნებული ფილმები („ამოკი“, 1927). 1920-იან წლებში ქართული კინო გადაიქცა ხელოვნების ჩამოყალიბებულ, დამოუკიდებელ, თვითმყოფად დარგად. 1923 წლიდან ქვეყნდებოდა პირველი რეცენზიები. 1925 წლიდან გამოიცემოდა რუსულ ენოვანი ჟურნალი "Кино Грузий", ასევე რეცენზიები ქვეყნდებოდა გაზეთში „საქართველოს განათლების მუშაკი.“ სახკინმრეწვი დიდ ყურადღებას უთმობდა უცხოეთში ქართული ფილმების გატანა-გაყიდვის საკითხს. ამ მიზნით საზღვარგარეთ მიავლინეს გერმანე გოგიტიძე, რომელმაც გააფორმა ხელშეკრულებები პარიზის, ბერლინის, თეირანის კინოთეატრების მფლობელებთან. განსაკუთრებით პოპულარული იყო კინოები ნატო ვაჩნაძის მონაწილეობით. სახკინმრეწვი ამ დროს დოკუმენტურ ფილმებსაც იღებდა. მათ შორის გამორჩეულია 1927 წელს გამოსული სრულმეტრაჟიანი ფილმი „ზაჰესი“, რომელსაც მშენებლობიდან, 1922 წლიდან ნაწილ-ნაწილ იღებდნენ და ამონტაჟებდნენ.>

1920-იანი წლების შუა ხანებში ხელმეორედ გაჩნდა „ვეფხისტყაოსნის“ ეკრანიზაციის აზრი. ამჯერად ეკრანიზაციის იდეა საქართველოს სსრ სახკომსაბჭოს თავმჯდომარე შალვა ელიავას ეკუთვნოდა. გერმანე გოგიტიძე მივლენილი იქნა გერმანიაში, „ნიბელუნგების“ რეჟისორ ფრიც ლანგთან შესახვედრად. თავად გოგიტიძე ეჭვით უცქერდა ნაწარმოების ეკრანიზაციის იდეას. გოგიტიძე ლანგს მოუყვა პოემის მოკლე შინაარს. რეჟისორი დასთანხმდა და ასისტენტისა და ოპერატორების თანხლება მოითხოვა. როცა ხარჯთაღრიცხვა დაიანგარიშეს, უზარმაზარი თანხა გამოვიდა. გოგიტიძე ამბობდა, ფრიც ლანგმა იმდენი თანხა მოითხოვა, იმ ფულით რამდენიმე ზაჰესსა და რიონჰესს ავაშენებდიოთო. გოგიტიძემ, რომელსაც არ სჯეროდა, რომ ამ პროექტს მომავალი ექნებოდა, როგორც შემდგომში თავის მოგნენებში აღწერა, განზრახ გააზვიადა ლანგის მიერ წამოყენებული მოთხოვნები.

წუწუნავამ და მარჯანიშვილმა გაუკვალეს გზა ახალი თაობის ქართველ კინემატოგრაფებს, მიხეილ კალატოზიშვილს, მიხეილ ჭიაურელს, კოტე მიქაბერიძეს, ნიკოლოზ შენგელაიას. კინორეჟისორების ამ ახალმა თაობამ შექმნა ისეთი ფილმები, „ელისო“ (1928), „ჩემი ბებია“ (1929), „ჯიმ შვანთე“ (1930) და „ხაბარდა“ (1931). ამ პერიოდის ზოგიერთი ფილმი, ავანგარდისტული „ჩემი ბებია“ და „ლურსმანი ჩექმაში“ საბჭოთა ცენზურამ აკრძალა.

30-40-იანი წლების ქართულ კინოს საბჭოთა სახელმწიფოებრიია იდეოლოგია სოციალისტური რეალიზმი განსაზღვრავდა. ამ პერიოდის ფილმებს ხშირად პროპაგანდისტული, სააგიტაციო ხასიათი ჰქონდათ. ასეთ ფილმებს შორის აღსანიშნავია მიხეილ ჭიაურელის ეპიკურ-ისტორიული ფილმები „არსენა“ (1937), „გიორგი სააკაძე“ (1942-43), „დიადი განთიადი“ (1938 წ.), „ფიცი“ (1946 წ.), „ბერლინის დაცემა“ (1950 წ.), „დაუვიწყარი 919 წელი“ (1952 წ.). ამავდროულად, 30-40-იან წლებში იქმნებოდა კომედიური ფილმები „ჟუჟუნას მზითევი“ (1934 წ.) „დაკარგული სამოთხე“ (1937 წ.) „ქეთო და კოტე“ (1948 წ.)

40-იან წლებში, დიდი სამამულო ომის დროს შემცირდა ფილმების წარმოება. ქართული კინოს აღორძიენება დაიწყო 50-იან წლებში. 1953 წელს სახკინმრეწვის ბაზაზე შეიქმნა სახელმწიფო კინოსტუდია „ქართული ფილმი“, სადაც ხდებოდა ყველა ქართული ფილმის გადაღება. საეტაპო ფილმი იყო რეზო ჩხეიძის და თენგიზ აბულაძის „მაგდანას ლურჯა“, რომელიც ეკატერინე გაბაშვილის მოთხრობის ეკრანიზაცია იყო. მას, ისევე როგორც აბულაძის სხვა ფილმს „სხვისი შვილები“ იტალიური ნეორეალიზმის გავლენა იგრძნობოდა. პოპულარობით სარგებლობდა რეზო ჩხეიძის ჰეროიკული დრამა „ჯარისკაცის მამა“ და მთავარი როლის შემსრულებელი სერგო ზაქარიაძე.

რეჟისორების ახალი ტალღა საქართველოში 60-იანი წლებიდან გამოჩნდა. 60-70-იანი წლები ქართული კინოს აღორძინების პერიოდია. ამ დროს მოღვაწეოდბნენ ელდარ შენგელაია, გიორგი შენგელაია, ოთარ იოსელიანი, მერაბ კოკოჩაშვილი და სხვები. ამ პერიოდის საუკეთესო ქართული ფილმები გამოირჩეოდა საბჭოთა კინოპროდუქციის საერთო ნაკადიდან. მკაცრი ცენზურის პირობებში ქართველი კინემატოგრაფისტები ახერხებდნენ თავი აერიდებინათ ოფიციალური პროპაგანდისთვის და შეხბოდნენ აქტუალური სოციალური და ზნეობრივ პრობლემებს. ამიტომაც ქართულ კინოში იგავური ფორმა დამკვიდრდა. ფილმები „თეთრი ქარავანი“ (1963 წ.) „ალავერდობა“ (1963 წ.), „გიორგობისთვე“ (1966 წ.), „დიდი მწვანე ველი“ (1967 წ.) „არაჩვეულებრივი გამოფენა“ (1968 წ.) არსებული სოციალური სისტემის შეფარული კრიტიკა იყო.

60-იანი წლებშივე რეჟისორმა მიხეილ კობახიძემ სათავე დაუდო ქართული მოკლემეტრაჟიანი კინოს სერიას. მან ორიგინალურად გაიაზრა მუნჯი კინოს. 70-იან წლებში ბევრი მოკლემეტრაჟიანი კომედიური ფილმი შეიქმნა: ბაადურ წულაძის „ფეოლა“ (1970 წ.), ირაკლი კვირიკაძის „ქვევრი“ (1970 წ.) გურამ პატარაიას „რეკორდი“ (1973 წ.). დიდი პოპულარობით სარგებლობდა 1975-1978 წლებში გამოსული მრავალსერიიანი ფილმი „დათა თუთაშხია“, რომელიც გიგა ლორთქიფანიძემ და გიზო გაბესკირიამ ჭაბუა ამირეჯიბის ამავე სახლწოდების რომანის მიხედვით გადაიღეს. აბრაგის როლს ოთარ მეღვინეთუხუცესი ასრულებდა. კინოსტუდია „ქართულ ფილმში“ შექმნა თავისი უკანასკნელი ნამუშევრები: „ამბავი სურამის ციხისა“ (1984 წ.) და „აშუღ-ყარიბი“ (1988 წ.) სერგო ფარაჯანოვმა, რომლის ხელოვნება აღმოსავლური კულტურის ტრადიციებიდან და თბილისური ფოლკლორიდან იღებს სათავეს.

1972 წელს საქართველოს შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო თეატრალურ ინსტიტუტში შეიქმნა კინოხელოვნების ფაკულტეტი, ხოლო თავად ინსტიტუტი თეატრისა და კინოს სახელმწიფო უნივერსიტეტად გარდაიქმნა. ინსტიტუტმა ქართველი კინემატოგრაფისტების ახალი თაობა დაბადა: თემურ ბაბლუანი, ნანა ჯორჯაძე, დიტო ცინცაძე, ალეკო ცაბაძე, გოდერძი ჩოხელი, ნანა ჯანელიძე, ლევან თუთბერიძე და სხვები. მათი მოღვაწეობა საბჭოთა კავშირი ნგრევას და გაუარესებულ სოციალურ-ეკონომიკურ გარემოს დაემთხვა. ამის გამო მათ მხოლოდ რამდენიმე ფილმის გადაღება მოახერხეს.

damoukideblobis Semdeg

1990-იანი წლები ქართული კინოში სტაგნაციის პერიოდი იყო. უსახსრობის გამო ცალკეულ ფილმებზე მუშაობა წლების განმავლობაში ჭიანურდებოდა. მრავალი კინემატოგრაფისტი საერთოდ ჩამოშორდა შემოქმედებით პროცესს. ამ პერიოდში ფილმების მინიმალური რაოდენობა გადაიღეს. გამონაკლისი იყო 1996 წელს გადაღებული „შეყვარებული კულინარის 1001 რეცეპტი“, რომელიც ერთობლივი ქართულ-ფრანგული პროდუქცია იყო და დიდ საერთაშორისო წარმატებას მიაღწია, მოხვდა რა ოსკარის ნომინანტთა სიაში საუკეთესო უცხოური ფილმის კატეგორიაში. 2013 წელს რეჟისორ ზაზა ურუშაძის მიერ გადაღებული ქართულ-ესტონური პროდუქცია „მანდარინები“ დასახელებული იყო ოქროს გლობუსისა და ოსკარის საუკეთესო უცხოენოვანი ფილმის კატეგორიებში, მოიგო საერთაშორისო პრესის აკადემიის პრესტიჟული ჯილდო, გაიმარჯვა მრავალ საერთაშორისო ფესტივალებზე.
 

 

ქართული ფილმები მსახიობების მიხედვით
ქართული ფილმები რეჟისორების მიხედვით
 
 
ეროვნული ფილმოგრაფია

ონავარი გოჭი კინო

დრამა მელოდრამა კომედია ისტორიული
ბიოგრაფიული ვესტერნი საბავშვო სათავგადასავლო
პროპაგანდა ტრილერი რეტრო  
       
ისტორიულ-რევოლუციური   მოკლემეტრაჟიანი პროპაგანდა

 

2 „ავტოპორტრეტი“
3 „ათასის ფასად (დაჰკრა ჟამმა)“
4 „ათოვდა ზამთრის ბაღებს“
5 „აია კოლხეთი“
6 „აკაკის აკვანი“
7 „აკაკი წერეთლის მოგზაურობა რაჭა-ლეჩხუმში“
8 „აკაციის ყვავილობა“
9 „ალავერდობა“
10 „ალი ბაბა და 40 ყაჩაღი“
12 „ალყა“
13 „ამაღლება“
14 „ამბავი“
15 „ამბავი აფხაზი ჭაბუკისა“
16 „ამბავი ერთი ქალიშვილისა“
17 „ამბავი სურამის ციხისა“
18 „ამერიკანკა“
19 „ამოკი“
20 „ამხანაგ სტალინის მოგზაურობა აფრიკაში“
21 „ანანოს დაბადების დღე“
22 „ანას დაბადების დღე“
23 „ანგელოზის გადაფრენა“
24 „ანდერძი“
25 „ანემია“
26 „ანთიმოზ ივერიელი“
27 „ანკესი და სეინერი“
28 „აპრილი“
29 „არ დაიჯერო, რომ აღარა ვარ“
30 „არა, მეგობარო“
32 „არაჩვეულებრივი რეისი“
33 „არის ასეთი ქვეყანა“
34 „არსენა“
35 „არსენა ყაჩაღი“
37 „არსენას ლექსი“
39 „არშაულა“
40 „არჩევანი“
41 „ასანთი“
42 „ასეთი სიყვარული“
43 „ასლანი და ელზა“
44 „ატრაქციონი“
45 „ატუ-ალაბა“
46 „აურზაური სალხინეთში“
47 „აქ თენდება“
48 „აქ, ჩვენთან“
49 „აქედანა და შენამდე“
50 „აღდგომის ბატკანი“
51 „აღმაფრენა“
52 „აღსარება“
53 „აშუღ-ყარიბი“
54 „ახალგაზრდა კომპოზიტორის მოგზაურობა“
55 „ახალგაზრდობა იმარჯვებს“
56 „ახალი არკადია“
57 „ბაგრატიონი“
58 „ბავშვები“
59 „ბავშვობა“
60 „ბათა ქექია“
61 „ბაკულას ღორები“
62 „ბაკურხეველი ხევსური“
63 „ბალადა ჩვეულებრივ ადამიანზე“
64 „ბალეტმაისტერი“
65 „ბანაკი მთაში“
66 „ბანდიტი აგურის ქარხნიდან“
67 „ბატონი ავანტიურისტები“
68 „ბებია ყველასათვის“
69 „ბედიანი“
71 „ბელა“
72 „ბენზინის ჩამომსხმელი“
73 „ბერიკაცები“
74 „ბესამე“
75 „ბეღურების გადაფრენა“
76 „ბზარი“
78 „ბილიკები ცაში“
79 „ბილიკი“
80 „ბიძინა“
81 „ბიჭები იასამნის ქუჩიდან“
83 „ბიჭი და ძაღლი“
84 „ბლიუზი“
85 „ბოდვა“
86 „ბოდიში, თქვენ გელით სიკვდილი“
87 „ბოთე“
88 „ბოლო დღე“
89 „ბორანი“
90 „ბოშური სისხლი“
91 „ბრავო, ალბერ ლოლიშ!“
92 „ბრავო, ჯორდანო ბრუნო!“
93 „ბროდვეი–45“
94 „ბუზი“
95 „გაგიმარჯოს, მეზობელო! (ზღვარი)“
96 „გადაღების ერთი დღე“
97 „გაზაფხული გადის“
98 „გაზაფხული საკენში“
99 „გაზაფხულის საღამო“
100 „გათენების წინ“
101 „გაიღიმეთ“
102 „გამარჯობა ყველას (ფიროსმანი)“
103 „გამინაწილე სითბო“
104 „გამოაღეთ ფანჯრები“
105 „გამოცხადება“
106 „გამსვლელი პაიკი“
107 „გამცილებელი“
108 „განაჩენი“
109 „განგაში“
110 „განთიადი“
111 „განძი“
112 „განწირულნი“
113 „გარდატეხა“
114 „გარიგება“
115 „გასეირნება“
116 „გასეირნება“
117 „გასეირნება“
119 „გასეირნება ყარაბაღში“
120 „გატაცება“
121 „გაფლანგვა“
122 „გაქცევა გათენებისას“
123 „გაღმა ნაპირი“
124 „გაყრა“
125 „გაჭედილები (ენკი–ბენკი)“
126 „გელა“
127 „გენერალი და ზიზილები“
128 „გზა მშვიდობისა, ჯაყო !“
129 „გზა შინისაკენ“
130 „გზა ჩალაურისაკენ“
131 „გზაში“
132 „გზაჯვარედინი“
133 „გზის დასაწყისი“
134 „გია და ზურა“
135 „გია მიდის ყამირზე“
136 „გილოცავთ“
138 „გიორგობისთვე“
139 „გიული“
140 „გლადიატორი“
141 „გლახის ნაამბობი“
142 „გმადლობთ რატილი“
143 „გოგი რატიანი“
144 „გოგონა და ჯარისკაცი“
145 „გოლა (შემთხვევა ზურგში)“
146 „გრავიტაცია“
147 „გრანტუსი“
148 „გრაფიტი“
149 „გრაციოზო“
150 „გრიბოედოვის საჩუქარი“
152 „გუშინ-დღეს“
153 „დაბრუნება“ (1977)
154 „დაბრუნება“ (1990)
155 „დაკარგული სამოთხე“
156 „დაკარგული საუნჯე“
157 „დიდი მწვანე ველი“
158 „დიდოსტატის მარჯვენა“
159 „დურუ“
160 „ევრიკა“
161 „ეთერის სიმღერა“
162 „ეი, მაესტრო!“
163 „ელზა“
164 „ელისა და რარუს თავგადასავალი“
165 „ელისო“
166 „ენგურის ნაპირებზე“
167 „ეპისკოპისი ნადირობაზე“
168 „ერთ პატარა ქალაქში“
169 „ერთაწმინდა“
170 „ერთი ბედის ანოტაცია“
171 „ერთი ლეღვი გზაზე“
172 „ერთი მოთხრობის ფინალი“
173 „ერთი ცის ქვეშ“
174 „ერთხელ“
175 „ეს დღე რომ არ ყოფილიყო“
176 „ესკულაპეს მოწაფე“
177 „ეტიუდი № 6“
178 „ეტლი შარაგზაზე“
179 „ექვსი თოვლიანი დღე“
180 „ექვსნახევარი წუთი“
181 „ექიმი მიდის ფეხბურთზე“
182 „ექო“
183 „ექსპედიცია“
184 „ექსპრეს-ინფორმაცია“
185 „ექსჩემპიონი“
186 „ვედრება“
187 „ვერის უბნის მელოდიები“
188 „ვინ არის დამნაშავე?“
189 „ვინ შეკაზმავს ცხენს“
190 „ზაფხული, ანუ 27 დაკარგული კოცნა“
191 „ზეიმი“
192 „ზვავთა მხარეში“
193 „ზვარაკი“
194 „ზვიგენის კბილი“
195 „ზმანებანი აღლუმებს შორის“
196 „ზნედაცემული ანგელოზი“
197 „ზოგი ჭირი მარგებელია“
198 „ზოია რუხაძე“
199 „ზღაპარი“
200 „ზღარბი“
201 „ზღვა“
202 „ზღვარზე“
203 „ზღვარი“
204 „ზღვის ბილიკი“
205 „ზღვის დონიდან“
206 „ზღვის მაშვრალნი“
207 „ზღვის მგელი“
208 „ზღვის შვილები“
209 „თიბათვე“
210 „თოჯინები იცინიან'
211 „თუში მეცხვარე“
212 „იავნანა“
213 „ისინი ჩამოვიდნენ მთიდან“
214 „ისინი“
215 „იყო შაშვი მგალობელი“
216 „კაცი კაცისთვის მგელია“
217 „კაცია ადამიანი?!“
218 „კახეთის მატარებელი“
219 „კუკარაჩა“
220 „კუჩხი ბედინერი“
221 „ლაზარეს თავგადასავალი“
222 „ლალე“
223 „ლაქა“
224 „ლახტი“
225 „ლევან ხიდაშელი“
226 „ლევანა“
227 „ლევანის დღიური“
228 „ლეონარდო“
229 „ლია, პაპა და პატარა მედოლე“
230 „ლიბერტანგო“
231 „ლილეო“
232 „ლიმონის ტორტი“
233 „ლოლიტა“
234 „ლომა“
235 „ლომა, დავიწყებული მეგობარი“
236 „ლონდრე“
237 „ლუიზა“
238 „ლუკას სახარება“
239 „ლურსმანი ჩექმაში“
240 „მაგდანას ლურჯა“
241 „მამის მკვლელი“
242 „მამლუქი“
243 „მანანა“
244 „მე ვხედავ მზეს“
245 „მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი“
246 „მიზანი“
247 „მიმინო“
248 „მოძღვარი“
249 „მონანიება“
250 „ნერგები“
251 * „ოთარაანთ ქვრივი“
252 „პეპელა“
253 „პასპორტი“
254 „პირველი მერცხალი“
255 „რეკორდი“
256 „როცა აყვავდა ნუში“
257 „სამი სიცოცხლე“
258 „სამანიშვილის დედინაცვალი“ (1926)
259 „სამანიშვილის დედინაცვალი“ (1977)
260 „სიყვარული ყველას უნდა“
261 „სურამის ციხე“
262 „ტარიელ გოლუა“
263 „უდიპლომო სასიძო“
264 „უძინართა მზე“
266 „ფოსტალიონი“
267 „ქარიშხლის წინ“
268 „შაბათ საღამოს“
269 „შადრევანი“
270 „შავ მთებში“
271 „შავი არტერია“
272 „შავი თუთა“
273 „შავი მერცხალი“
274 „შანტრაპა“
275 „შარვალი“
276 „შაქირი (როტე ფანე)“
277 „შევარდენი“
278 „შემდეგი“
279 „შემთხვევა გზაზე“
280 „შემსრულებელი“
281 „შერეკილები“
282 „შესვენება“
283 „შეყვარებული კულინარის 1001 რეცეპტი“
284 „შეწყვეტილი სიმღერა“
285 „შეხება“
286 „შეხვედრა“
287 „შეხვედრა ლადო გუდიაშვილთან“
288 „შეხვედრა მთაში“
289 „შეხვედრა წარსულთან“
290 „შეხვედრამდე“
291 „შვეციის პრინცი იმერეთიდან“
292 „შვიდი დღე ტიბეტში“
293 „შვიდი პატარა მოთხრობა პირველ სიყვარულზე“
294 „შვიდკაცა“
295 „შვიდფერა ყვავილი“
296 „შვილიკა“
297 „შინ და უკან“
298 „შიო–მღვიმე“
299 „შირვანსკაიას დანაშაული“
300 „შიში“
301 „შნო“
302 „შორია გურჯისტანამდე“
303 „შორიელთა სიახლოვე“
304 „შრომა და შემოქმედება“
305 „შუაკაცი“
306 „შუაღამის პეპელა “
307 „შური“
308 „შუქი ლაბირინთში“
309 „შუქურას საიდუმლოება“
310 „შუშანიკის წამება“
311 „შუშის ნამსხვრევი“
312 „ჩემი ბებია“
313 „ჩემი მეგობარი ნოდარი“
  „ჩემი საბნის ნაკეცი“
  „ცხოვრება დონ კიხოტისა და სანჩოსი“
  „წიგნი ფიცისა“
  „წითელი ეშმაკუნები“
  „ხანუმა“
  „ხაფანგი“
  „ხევისბერი გოჩა“
  „ხევსურული ბალადა“
  „ჯანყი გურიაში“
  „ჯარისკაცის მამა“
314 „ჯაყოს ხიზნები“
   
343 დან